W etiudzie punktem wyjścia były dwa elementy indywidualność i jedność w ruchu. Gdzie zaczyna się jedno a kończy drugie. Często także sięgaliśmy po rozmaite inspiracje werbalne, słowa i dźwięki które spontanicznie pojawiały się w czasie pracy. Karambole to etiuda o czystym ruchu umieszczonym w trzech różnych ciałach, który pragnie wydostać się poza warstwę materialną.

'Kiedy wszystko z impetem na siebie wpada we mgle, wtedy lekki uśmiech zaproszenia. Bezmyślnie, bez brania kredytu, błogie poddanie, rozgoszczenie się w spiętrzeniu i bezwzględnym nicowaniu form. Przecież to nie moment a stan permanentny. Przestać uciekać, wejść głębiej, wtedy objawi się pulsowanie i płynność. Rozprute poszycie, rozsiew, rozproszenie. Wpuścić się w to.   Nagle wszystko się aranżuje, bezpiecznie i delikatnie. Stara wirująca inteligencja opowiada z pod powierzchni.'